کابل های جفت پیچ خورده از جفت سیم های مسی عایق بندی شده با کد رنگی تشکیل شده اند، یک سیم سیگنال را حمل می کند و سیم دیگر برای مرجع زمین استفاده می شود. هر دو سیم به دور یکدیگر می‌پیچند و جفت‌هایی را تشکیل می‌دهند که در یک غلاف پلاستیکی هر سیم با قطر 0.4 تا 0.8 میلی‌متر محصور شده‌اند.
تعداد جفت ها بسته به نوع کابل متفاوت است. پیچش های بیشتر در هر پا در یک جفت سیم، کمتر است.
اهمیت پیچش در این است که تداخلی مانند نویز یا صحبت متقاطع ناشی از فرکانس رادیویی تداخل الکترومغناطیسی را کاهش می دهد یا از بین می برد.
با چرخاندن سیم ها، اثر نویز یا اختلال در هر دو سیم برق دو رشته سفید یکسان است از آنجایی که گیرنده فقط تفاوت بین دو سیم را می گیرد، نویز موثر حذف می شود.
به کابل های کواکسیال کواکسیال (شکل کوتاه) نیز می گویند.
کابل کواکسیال نوعی کابل با چند لایه است.
کابل های کواکسیال یک هادی داخلی دارند که به آن هسته می گویند که سیگنال فرکانس رادیویی را حمل می کند. سیم هسته ممکن است یک هادی جامد یا چند رشته کابل پیچ خورده باشد توسط یک عایق دی الکتریک احاطه شده است.
عایق دی الکتریک هادی داخلی و توری مسی بیرونی را جدا می کند عایق دی الکتریک با مش مسی (فویل یا هادی بافته) پوشیده شده است عایق دی الکتریک ممکن است فوم پلی اتیلن یا PTFE باشد که تلفات اهمی ناشی از تماس با هادی ها را به حداقل می رساند ژاکت بیرونی برای محافظت از کابل در برابر آسیب های محیطی و مکانیکی است. یک انتخاب رایج PVC است.
هم هادی داخلی و هم هادی مش سیم بافته شده در کابل یک محور مرکزی مشترک دارند، از این رو اصطلاح کواکسیال نامیده می شود کابل های کواکسیال از نظر امپدانس بر حسب اهم رتبه بندی می شوند. امپدانس های رایج 50 اهم، 75 اهم، 95 اهم هستند.
انواع مختلفی از کانکتورهای کابل کواکسیال وجود دارد.
چهار تا مشترک است انواع BNC، SMA، N، F. کابل های کواکسیال بر اساس نوع انتقال سیگنال دسته بندی می شوند یکی بیس باند و دیگری کابل باند پهن است.
