واحد امنیت عالی لکسینگتون مظهر نوعی از عقلانیت کیفری بود که حتی زمانی که لکسینگتون در سال 1988 بود پس از اینکه عفو بین الملل آن را «عمدا و بیخودی ظالمانه» اعلام کرد، تعطیل شد، به بیش از 60 زندان در سراسر کشور و جهان گسترش یافته است است.
این «واحدهای کنترل» زندان‌های درون زندان شکل دائمی‌تر و پایداری از سلول‌های انفرادی و محرومیت حسی را ایجاد کردند که در دهه 1980 به عنوان زندان‌های «فوق مطمئن امنیت» یا «فوق ماشینی» نامیده شد.
در این واحدها به مدت 23 ساعت در روز، تعداد زیادی به طور نامحدود، در سلول های شش فوتی در هشت فوتی محبوس می شوند.
در مورد روندهای اخیر اطلاعی ندارم، اما نه در گذشته های دور، مردمی را که دمپایی پلاستیکی می پوشند (ماپاتاپاتا) و در شهر دنبال آن می گردند، به عنوان افرادی باحال می نگریستند، بلکه نشانه ای از استقلال مالی هستند، یعنی اگر از ماشین استفاده می کردند زمان یا صرفاً پیاده روی برای نقد کردن چک در بانک.
مفروضات زیادی وجود دارد که مردم وقتی می بینند شخصی لباس ساده به تن می کند، به خصوص در مورد بالا که در آن فرد دمپایی نیکتا مردانه ساده پوشیده است، مطرح می کنند جدای از این ایده پیش‌فرض قدیمی که کسانی که پول زیادی دارند برای پوشیدن کفش‌های آبرومندانه اذیت نمی‌شوند، آن‌طور که توسط مبارزان آزادی مانند مهاتما گاندی از هند تبلیغ می‌شد، نمادی از رهایی نیز شد.
اگرچه موارد فوق ویژگی‌های مثبتی هستند، اما پوشیدن دمپایی در شرایطی که در فقر نیست با سبک زندگی آرام همراه است نگرش عدم اهمیت دادن به چیزها شاید به همین دلیل است که یکی از توصیه هایی که به دختران بعد از بلوغ و به خصوص آنهایی که به دنبال شریک زندگی می گردند این بوده است که من مطمئنم هنوز هم باید با نگاه کردن به نوع کفشی که می پوشند در مورد خواستگاران قضاوت کرد.
از سوی دیگر برخی به دلیل بیماری از دمپایی پلاستیکی استفاده می کنند ممکن است مشکل پاها یا ساق پاها یا اغلب بیماری عمومی بدن باشد که مانع از پوشیدن لباس‌های بسته‌بندی شده به اندازه‌ای که می‌تواند در رختخواب باشد، باشد.
