در گذشته از چای کوهی تازه برای سرخ کردن گوشت استفاده می کردند

چای کوهی تازه گیاهی کم رشد است که از برگ های کوتاه و گل های کوچک زیادی که به ساقه های بلند و باریک متصل هستند تشکیل شده است.

برگ ها و ساقه ها سبز مایل به نقره ای با بافتی مخملی مانند و تیره و برگ ها به شکل نیزه ای تا بیضی است. برگ های کوچک تری نیز وجود دارد که پایه گل ها را می پوشانند که به نام براکت شناخته می شوند و به رنگ سبز با نوک های نوک تیز هستند. گل ها به صورت عمودی در امتداد ساقه ها رشد می کنند و به رنگ زرد کم رنگ، معطر و فشرده هستند.

کل گیاه شامل گل ها، ساقه ها و برگ ها خوراکی است و می توان از آن به صورت تازه و خشک در چای استفاده کرد. چای کوهی دارای طعم ملایم، شیرین، خاکی و گلی است که یادآور ترکیبی از نعناع، بابونه و مرکبات است.

چای کوهی تازه در تابستان برداشت می شود و نوع خشک آن در تمام طول سال در دسترس است.

چای کوهی گیاهی چند ساله است که ارتفاع آن بین 15 تا 40 سانتی‌متر است و از تیره سیدریتیس است که از نظر گیاه‌شناسی بخشی از خانواده نعناع یا نعناع است.

چای کوهی که به صورت وحشی در امتداد کوه های صخره ای جنوب اروپا در ارتفاعات بیش از نهصد متر رشد می کند، با دست برداشت می شود و از زمان های قدیم به عنوان یک داروی گیاهی سنتی استفاده می شده است. همچنین با نام‌های Ironwort، Shepherd’s Tea، Tea of the Gods، Tea of the Titans، Tsai Tou Vou Nou، Tea of the Mountain، Malotira، Olympos Tea و چای پارناسوس نیز شناخته می‌شود، بیش از هفده نوع مختلف چای کوهستانی وجود دارد که معمولاً برداشت می‌شوند.

از وحشی و Sideritis raeseri تنها گونه ای است که در مقیاس کوچک نیز کشت می شود. چای کوهی به دلیل طعم خاکی، شیرین و خواص تغذیه‌ای بالا، بیشتر در چای استفاده می‌شود و از برگ‌ها، گل‌ها و ساقه‌های آن می‌توان به صورت تازه یا خشک برای دم کردن دمنوش دارویی استفاده کرد.